Van NL naar de Zwitserse bergen

Daar zijn we weer! Dit jaar stond er een geweldige reis voor 9 weken op de planning naar de USA, maar een zeker coronavirus gooide roet in het eten. Na daar even flink van gebaald te hebben, zijn we langzaam aan gaan nadenken of er andere opties zouden zijn om toch een bijzondere reis te maken met het gezin. Nu Elin de leerplichtige leeftijd van 5 jaar nog niet bereikt heeft, zijn we ons er zeker van bewust dat zomaar even 9 weken weg er hierna niet meer inzit. Uit eindelijk hebben wij besloten om een camper te huren en hiermee de Europese, gele code, wegen te trotseren. Waarheen? Dat is zelfs voor ons een grote verrassing. We besluiten het echt op de bonnefooi te gaan doen. Reizen jullie met ons mee?

We zijn inmiddels de trotse eigenaren van een Dethleffs GlobeR en na enige vertraging (de camper was onvoorzien toe aan een heuse poetsbeurt, die de nodige uurtjes opslokte) zijn wij op zondagmiddag 30 augustus vertrokken. We wilden eigenlijk in de omgeving van Frankfurt onze eerste overnachting doen. Maar we zijn uiteindelijk beland op camping Rheineck in Bad Breisig (regio de Eiffel). Een nette camping in een bosrijke omgeving. We besloten per direct om 2 nachten te boeken, in plaats van de vooraf bedachte 1 nacht, want na een weekend poetsen en inpakken waren we toe aan een dagje rust. Na onze camper direct, onder luid gejuich van de 2 kleinste dames, te hebben geparkeerd naast de speeltuin konden we direct aanschuiven bij het camping restaurant en smulden we van Flammkuchen en pizza. De meiden waren zo uitgehongerd dat ze zelfs de Flammkuchen wilden proeven, terwijl ze bij alles wat ze niet kennen altijd direct “Bah, vies, lust ik niet en iew” roepen. Als dit een voorbode is voor de rest van de vakantie…dan komen ze als alleseters thuis! Op onze rustdag, besloten we toch even de fietsen te pakken en Bad Breisig te verkennen. De heuvels waren even wennen en we kwamen aan als hijgende paarden bij een mooi park met uitzicht over heuvels en de rivier de Rijn. Een fijn plekje om even in het oneindige te staren.. nou ja, voor 2 minuten dan want Elin en Jade hadden een te gekke speeltuin ontdekt en ze rustten niet voordat we daar heen zouden gaan. En te gek was deze zeker! Met grote houten boten en een heel parcours om in touwen te hangen. Hier hoorden we ze na 2 minuten echt niet!

Tijd om weer verder te gaan..We hadden eigenlijk in ons hoofd om richting regio Beieren en vervolgens Oostenrijk te rijden. Maar de weersvoorspellingen waren dermate treurig dat Lars bijna alle steden uit Europa in zijn weersapp zette om te kijken waar de zon uithing. Daarbij kwam hij uit bij, het voor ons nog onbekende, Zwitserland! We zijn eerst richting regio het Zwarte Woud gereden en we belanden bij camping Schwarzwaldhorn in Simonswald. Deze regio kenden wij alleen van veel positieve verhalen, dus we moesten wel even checken of dat wel klopt natuurlijk. En of het klopt! De heuvels gingen over in lieflijke kleine gebergten. Wij werden steeds enthousiaster! De camping was, in tegenstelling tot de vorige camping, tegen de berg aan gebouwd. Waardoor onze stuurmanskunsten even getest werden. Toch wat anders dan met een auto, maar we waren zeker geslaagd (al zeggen we het zelf en de duimpjes omhoog van de kampeerders die ons rustig gadesloegen vanuit hun luie stoel). De camping is zeker populair, want deze stond vol en de plekken waren niet al te groot. Ook veel Nederlanders, die graag even groeten of een praatje maken. Zo stond Elin direct al op te scheppen over haar stapelbed en Jade beaamde dit door even nadrukkelijk het woord “bed” nog even te benoemen. De meiden wisten direct hun weg te vinden naar de speeltuin, dus daar hebben we de rest van de middag vertoefd. Langzaamaan begonnen we ook al een beetje te wennen aan de camper. Zo weet iedereen zijn plek in de camper als iemand moet passeren (beetje krap) en ook alle spullen hebben een strategische plek gekregen. Maar wij zijn al echt fan!

De volgende dag zijn we weer op de fietsen gestapt en wat hebben we genoten van de prachtige omgeving. Heerlijk zonnetje erbij. Maar deze heuvels waren inmiddels al iets steiler geworden en daarmee onze benen meer vermoeid. Ditmaal kwam het ons daarom wel goed uit dat we een te gekke speeltuin wisten te vinden. We hoefden Jade en Elin niet te overtuigen, die waren al meteen om bij de eerste schommel die ze zagen. Vervolgens hebben we bij een gezellig terrasje geluncht. Voor de kleinste dames een heuse bockworst, die bijna langer was dan de dames zelf, en een berg pommes frites. Wij een heerlijke Schnitzel. Wat een smulfeest! Een overvloed aan wespen die op de Apfelsaft van de kids afkwamen verstoorden onze rustige lunch. Dus het werd een atje Apfelsaft. Terug bij de camper werd het weer iets slechter en aan het einde van de middag kwam er een fikse regenbui + zon = juist…een regenboog! Elin en Jade waren door het dolle heen en wij ook hoor, want deze regenboog was mooier dan wij ooit gezien hadden! Het waren er eigenlijk zelfs 2 en we konden alle kleuren herkennen. Tot slot maakten Elin en Jade samen nog een vreugdedans in de plassen modder, moet kunnen!

Op naar Zwitserland! Bestemming: Unterseen/Interlaken. Onderweg werden we overweldigd door de bergketen die voor ons opdook, want uit het niets rezen de besneeuwde bergtoppen omhoog. We belandden op camping Lazy Rancho in Unterseen en Lazy werden we hier zeker met een uitzicht over prachtige bergen! Niet te vergeten ook hier zaten we pal naast een speeltuin. Maar even terug naar het uitzicht… we zaten eerste rang en keken uit over groene velden en de prachtige besneeuwde bergtoppen. Als we al niet ontspannen waren, dan werden we het hier wel! De camping is wederom heel netjes. Het was wel iets luidruchtiger door een doorgaande weg naast de camping, maar dat namen we voor lief. Die bergen overtuigden ons om geen ander plekje uit te zoeken op de camping. We zijn 5 nachten op deze camping verbleven.

Interlaken is een gemoedelijke plaats dat tussen de Thunersee en Brienzersee in ligt. Vanaf onze camping waren we hier al binnen 10 minuten met de fiets, ideaal! Het fietsen in Interlaken is makkelijk en deze plek is de ideale uitvalsbasis om diverse activiteiten in de omgeving te doen. Er zijn 2 treinstations; Interlaken Ost en Intelaken West. Wij hebben zelf geen gebruik gemaakt van de trein en hebben alles lekker op de fiets gedaan. We zijn een keer naar de Heimwehfluh gegaan met een kabeltreintje uit grootmoederstijd. Elin en Jade vonden het al heel indrukwekkend. Boven aangekomen hebben ze een speeltuintje waar de kids zich konden vermaken. Je hebt er aan de ene kant uitzicht over de Jungfrau, Mönch en Eiger en aan de andere kant kijk je uit over Interlaken. We hebben geluncht bij het panorama restaurant en genoten van het zonnetje. Heel spectaculaire vergezichten zijn het misschien niet, maar we zaten hier wel in alle rust en dat was echt heel fijn. De rit naar beneden was een stuk spectaculairder. Wij kozen er namelijk voor om met de rodelbaan naar beneden te roetsjen. Lars en Jade gingen eerst. Jade vond het nog wel wat spannend allemaal. Hierna gingen Bianca en Elin. Elin vond het eerst heel spannend, maar na de eerste snelle bocht deed de adrenalinekick zijn intrede. Ze vond het geweldig en de rit was te kort. Ze was zwaar teleurgesteld dat we niet nog een keer konden gaan. De volgende ochtend was ook het eerste dat ze zei: “Ik wil weer met dat gele karretje!”

Midden in Interlaken ligt ook een groot grasveld waar de paragliders landen. Deze vallen namelijk met bosjes uit de lucht. Continue zie je overal waar je kijkt paragliders. Maar dat moet ook helemaal geweldig zijn in de omgeving van Interlaken.

Ook zijn we naar de Harder Kulm geweest op 1.321m hoogte. Dit was alweer wat hoger dan de Heimwehfluh. Het uitzicht was vele malen indrukwekkender en je kijkt hier uit over de Thunersee en Brienzersee. Prachtig mooi! Allemaal ook heel goed te doen met de kleinste dames. Bij de souverniershop hingen schattige sennenhonden-knuffels inclusief tasjes en de meisjes moesten en zouden een mini-James hebben. Trots liepen ze met de tasjes aan hun arm rond te paraderen. Ze slapen er sindsdien ook elke avond trouw mee.

De laatste dag hebben een rondje met de camper gereden langs de Brienzersee. In een klein uurtje ben je het meer helemaal rond gereden, tenminste als je in één keer doorrijdt. We hadden een mooie weg direct langs het meer, met genoeg stopplekken om de prachtige groene kleur van het meer en de omringende bergen te aanschouwen. Het is allemaal heel fotogeniek! Halverwege in het stadje Brienz, zijn we gestopt om wat te eten. We kwamen uit bij restaurant Steinbock en smulden van een typisch Zwitsers diner. Vervolgens hebben we nog even langs het water gewandeld, de meisjes renden hard van de schuine heuvels en toen was het alweer tijd om richting de camping te gaan.

Onze reis vervolgde naar Stechelberg, nabij Lauterbrunnen. De rit duurde maar een half uur, maar we hebben een half uur met een open mond om ons heen gekeken. Wat een overweldigende natuur, wat een bergen, wat een prachtige snelstromende rivier, wat een watervallen, wat een prachtig dal! In één woord: ADEMBENEMEND! Onze camping (Rütti) lag aan het einde van het dal, omgeven door omhoog rijzende bergwanden. Enkel in de natuur, in de rust, met het ruizen van de watervallen en de rivier. Qua voorzieningen hoef je niet veel te verwachten van de camping, maar dat is voor ons niet zo belangrijk. Zo lang er maar een speeltuintje is voor de meisjes en die was er. Dikke prima! Vanwege de hoge bergwanden verdwijnt de zon al rond 5 uur in de middag en in de ochtend laat deze zich pas tussen 10 en 11 uur weer zien. Hierdoor voelt het allemaal wat frisser aan. Omdat het Lars zijn verjaardag was, gingen we voor de verandering nog maar eens uit eten. Het enige restaurant in Stechelberg, lag toevallig om de hoek van de camping.

Rond Stechelberg en Lauterbrunnen zijn de activiteiten eindeloos. Je kan vele wandelingen maken, watervallen bezoeken, met de kabelbaan omhoog, dorpjes bezoeken etc etc. De meest zonnige, wolkeloze dag hebben we benut om de Schilthorn te bezoeken. Één van de hoogste uitzichtpunten in het gebergte hier op 2.970m hoogte. Ook bekend van de James Bond film “on her majesty’s secret service”. De kabelbaan omhoog, waarbij we 3x moesten overstappen, was al prachtig. Maar het uitzicht vanaf de Schilthorn op het alpenmassief was echt zo ontzettend mooi. We konden eindeloos om ons heen blijven kijken en foto’s maken. Van deze hoogte leek het wel alsof je de Jungfrau, Mönch en Eiger bijna recht kon aankijken, maar het hoogteverschil was nog steeds ruim 1.000m. Er lag ook wat sneeuw en Elin was helemaal door het dolle heen, alleen die koude handen hoefden van haar niet zo nodig haha. Hierna zijn we met de kabelbaan twee etages gezakt en we kwamen uit bij het gemoedelijke dorpje Mürren op 1.650m. Dit autoloze stadje staat vol met leuke, kneuterige, houten huizen en jullie raden het al… een prachtig uitzicht. We zijn neergestreken op een terrasje en de dames konden naar hartenlust springen op de trampoline. Voor het slapen gaan wist Elin nog even te melden dat zij die dag het aller stomste vond dat zij naar de bergen moest kijken (hahaha) en het allerleukste vond zij het springen op de trampoline. Zo zie je maar..geluk zit in de kleinste dingen.

De dag erna zijn we naar Allmendhubel gegaan. Vanaf Mürren is het een station hoger met een kabeltreintje. Bij Allmendhubel heb je een grote, gigantisch leuke speeltuin. De kids konden er schommelen, glijden, slingeren en met water spelen. En voor de papa’s en de mama’s was er een restaurant met leuk terras. Elin en Jade vermaakten zich goed. Jade vond vooral het water erg interessant, naderhand was dat ook te merken aan haar zeiknatte wandelschoenen haha. Elin was niet bij de kabelbaan weg te slaan. Maar het was tijd om weer verder te gaan. De meisjes werden in de draagrugzakken gehezen, zodat Jade in ieder geval een lekker middagdutje kon doen. Dit gaat prima in de rugzak. Voor Elin is het gewoon even een rustmomentje. Wij zijn van Allmendhubel naar beneden gelopen naar Mürren. Een mooie wandeling van ongeveer een uurtje. De moeilijkheidsgraad is “makkelijk”, maar de constante afdaling zorgde er toch voor dat wij onze benen op een gegeven moment goed voelden. Dan merk je dat wij dit niet gewend zijn. De wandeling voer ons wederom door een bijna sprookjesachtig bergdal. Wat voelden wij ons klein tussen de hoge bergen, groene weiden en idyllische houten berghutjes. Elin heeft het laatste stuk ook mee gewandeld en had er een sport van gemaakt om alle pluizig geworden paardenbloemen op te sporen en kaal te blazen. Terug in Mürren zijn wij nog even bij het, voor ons inmiddels bekende, cafeetje gaan zitten met trampoline. Omdat wij besloten hadden om na deze dag Zwitserland te gaan verlaten, besloten wij dat dit niet kon gebeuren zonder van een Zwitserse kaasfondue te genieten. Wij verblijdden ons stam-restaurant in Stechelberg met een bezoekje en hebben genoten van een “kaasfondue Stechelberg” van bergkäse. Jammie! De dames kozen weer voor de welbekende kipnuggets/vleugels met pommes frites, waar zij schijnbaar geen genoeg van kunnen krijgen.

We hebben ons verwonderd over de schoonheid van Zwitserland. Soms leek het wel een droom om in zulke prachtige natuur te kunnen verblijven. Wij zijn zeker nog niet uitgekeken op dit land. Dus wie weet later nog in onze reis. Tot snel in Italië!