Bella Italia

Buongiorno!

Onze volgende bestemming was het Lago Maggiore. We besloten de Italiaanse kant te bezoeken, want we waren wel een beetje klaar met de Zwitserse prijzen. Waarom 20 euro voor een pizza betalen, als deze ook 8 euro kan kosten toch? Scheelt nogal onder aan de streep! We kwamen aan bij camping village Conca d’Oro in Verbano en het voelde direct gemoedelijk aan. De afritsbroeken, sportieve shirts en wandelschoenen, maakten plaats voor zomerjurkjes en zwembroeken. Er viel een ander soort ontspanning over ons heen; die van beentjes omhoog en lui zijn. De camping was meteen goed. Een leuk, knus restaurantje met aangrenzende speeltuin…zodat wij ook weer eens wisten hoe het was om met z’n tweeën rustig aan tafel te kunnen zitten. En op nog geen 50 meter van onze plek lag een mooi strandje aan het meer, waarbij we uitkeken over bergen. Eerlijk gezegd hebben we een heel tamme week daar gehad, waardoor ook geen heel spectaculaire verhalen. We hebben genoten van het niksen, boekjes lezen, zwemmen in het meer etc. Helaas was het rondom de camping ook wat lastiger om te fietsen. We waren heel heldhaftig gestart, maar het verkeer was nogal aanwezig en wat roekelozer, en om daar nou met 2 kleine dametjes te gaan fietsen vonden we iets te veel van het goede. Het nabijgelegen dorpje Feriolo, op een afstand van 2x vallen, was wel nog goed te bereiken per fiets. Het was zeer klein, maar toch schattig. Daarna zijn we 2x met de camper op pad geweest naar Baveno en Stresa. Beiden plaatsjes lagen op relatief korte afstand en hebben een leuke boulevard om even over te wandelen. Baveno ziet er iets idyllischer uit qua pandjes, Stresa is meer van de grote hotels en daarom iets toeristischer. Wij vonden bij de laatste de boulevard wel mooier. Al met al een heel fijne week waarbij we heerlijk genoten hebben van het stralende weer en de meisjes zich voornamelijk bezighielden met zandkastelen bouwen en zwemmen. Er zwemmen ook best wel wat zwanen in het Lago Maggiore...volgens Lars ganzen en dit namen Elin en Jade klakkeloos over. In het begin vonden we ze wel heel spannend en steeds als die “gans” eraan kwam, dan wisten wij niet hoe snel we op het droge moesten komen…daarmee hebben we wel de nodige calorieën verbrand. Maar uiteindelijk bleken ze niet eens in mensen geïnteresseerd te zijn.

De bergen begonnen ons toch weer te roepen en we besloten af te reizen naar de Dolomieten. In 1 woord adembenemend! We kwamen aan via een lange kronkelweg en uiteindelijk strekte zich grote grijze massieve rotsen voor ons uit. Geweldig. Toen we aan kwamen op de camping was het inmiddels al helemaal donker, waardoor we de omgeving niet konden zien en enkel een flinke dosis dennengeur roken. De volgende morgen werden we verrast door alle pracht van deze locatie, waarbij we omringd werden door bergen, rotsen en dennenbomen. Onze camping had de naam Family & Wellness resort Vidor in Pozza di Fassa. Nou en vooral die wellness moest meteen getest worden. Voor we het zelf doorhadden, waren er 2 massages geboekt en lagen we op de massagetafel. Wat een genot! Volgens Elin gingen we even slapen, nou zo willen we dat elke avond wel! De 1e dag hebben we de wandelschoenen aangetrokken en met de meiden op de rug zijn we dapper van start gegaan. We zijn vanaf de camping op de gok gaan wandelen, wat ons per toeval bracht op een prachtig plekje. Een leuk restaurantje, midden in de natuur. Daar moesten we even een pauze nemen en genieten van het moment. Uiteraard hadden we ook honger gekregen, wat toevallig, dus een lekkere lunch ging er goed in. De volgende dag zijn we op de fiets gestapt om af te reizen naar het centrum van Pozza di Fassa. Maar omdat het bij aankomst al zo donker was geweest, hadden we een beetje onderschat hoe steil de weg naar beneden ging. We stapten op, hoefden geen 1x te trappen en maakten steeds meer snelheid (wat Elin en Jade natuurlijk geweldig vonden…handjes in de lucht en juichen). Ondertussen kwamen er wel wat gedachten in ons hoofd voorbij met de strekking van: moeten we niet afremmen en teruggaan nu het nog kan? Maar 2x knipperen later stonden we ineens in het centrum. Er even niet bij stil gestaan dat het zondag was en alle winkeltjes en restaurantjes dicht waren (in NL is op zondag toch ook altijd van alles open?!!). Het centrum oogde knus, met een mooi kerkje, een snelstromend riviertje, leuke bruggetjes met bloemetjes en huisjes met veel hout. Leuk om even doorheen te wandelen. En toen moesten we weer terug naar de camping………We begonnen te fietsen, de hartslag schoot om hoog, we kregen ontzettend dorst (en hadden geen water), de zon was veel te warm en de bovenbenen verzuurden compleet. We wilden even pauze houden in de schaduw, wat ons direct commentaar opleverde van Elin. Mevrouw had het koud in de schaduw…grrr… Eind goed al, we zijn weer aangekomen op de camping na wat door bikkelen en het water smaakte nog nooit zo goed. De weersvoorspelling voor de daaropvolgende dagen werd steeds slechter. Maar we waren ontzettend blij dat we ons op een wintercamping bevonden met alle faciliteiten van dien. Een heerlijk verwarmd en luxe toiletgebouw, binnen afwassen met new age muziek, een werkelijk prachtig binnenzwembad met gave glijbanen, een binnenspeeltuin en een fijn restaurant. Daardoor hebben we besloten om 2 slechte dagen hierdoor te brengen. Met pijn in ons hart hadden we besloten om de Dolomieten weer te verlaten. Het zou nog veel regenachtiger en kouder gaan worden. We hadden gehoopt in deze regio misschien wel 2 weken rond te brengen, maar wie weet later tijdens onze reis of tijdens een andere vakantie. Want wij hebben geproefd van de Dolomieten en dat smaakte naar meer.

We zijn verder gegaan richting het Gardameer en waren neergestreken op camping San Francesco in Desenzano del Garda. In 2007 hebben wij ooit al op deze camping gestaan en het leek ons leuk om hier weer eens te kijken. De keuze om richting het Gardameer te gaan beviel meteen goed. Want we kwamen aan met een stralende zon. De volgende dag zijn we op de fietsen gestapt richting Sirmione om het kasteel te bewonderen en te verdwalen in de sfeervolle, smalle straatjes. En natuurlijk voor de gelati’s! Want we konden ons nog zeer goed heugen dat je die hier lekker en groot kon krijgen. Lars moest meteen weer overdrijven met zijn familiehoorn en 3 megabollen ten grote van een heel bak ijs. Hij werd er zelf ook wel even stil van en stammelde dat hij zich een beetje vergist had in de grote van het hoorntje hahaha. De meiden konden zich iets meer gedragen…hoewel dat ook al flinke ijsjes waren. Maar ze smaakten nog net zo goed als 13 jaar geleden.

Omdat het Gardameer meer een tussenstop was om naar de regio Ligurië te gaan, zijn we na 2 nachten alweer doorgereisd. Ligurië was immers de enige streek op rijdbare afstand waar de weersvoorspellingen gunstig waren. Ons motto deze vakantie is namelijk ook wel een beetje “follow the sun” geworden, want het is toch net iets fijner als je meer buiten de camper kan leven. Anders wordt het toch wel wat krapjes.

Tot snel in Ligurië!