Plettenberg Bay en Addo Elephant NP

Daar zijn we weer!

Standje beentjes omhoog, werd uiteindelijk toch meer de beentjes omlaag. Onze volgende bestemming was: Glamping bij Africamps in The Crags (nabij Plettenberg Bay). De reis er naartoe was vlot verlopen en we kwamen iets te vroeg aan. Onze tent was nog niet klaar, dus besloten we alvast wat boodschapjes te halen zodat we 's avonds konden braaien. Het zijn echte vleeseters hier in Zuid-Afrika en dat kunnen wij zeker waarderen! Na terugkomst op de camping was de tent klaar en deze was van alle gemakken voorzien. Het uitzicht over het heuvellandschap was wederom prachtig. Tot nu toe zijn onze bestemmingen plekken om bij weg te dromen. De meiden hadden inmiddels de nodige spanning opgebouwd van de autoreis, dus we zouden eens even lekker ontladen in het zwembad. Aangekomen bij het zwembad zat het hek op slot... Lars besloot even een rondje te lopen om te kijken of er een andere ingang was, hij werd gevolgd door Elin die het plotseling uitgilde van de enorme duizendpoot die ze onderweg tegen kwam. Uiteindelijk bleek het gesloten hek de enige toegang tot het zwembad, dus dan maar over het hek heen klimmen. De reuzensprinkhaan die we daar spotten hebben we maar even verzwegen voor Elin haha. Het water was ijskoud en niet super schoon, dus het waterpret was maar van korte duur. Bij de tent bleek dat we met een code bij het zwembad naar binnen konden gaan, dat was iets makkelijker geweest dan onze klimpartij ;). Het Braaien erna was een groter succes, alleen heeft Elin een krekelfobie ontwikkeld en die vervelende beesten zijn overal van de partij!

De dag erna zijn we naar het Robberg natuurreservaat gereden. Dit is een schiereiland nabij Plettenberg. Er kan hier gekozen worden voor 3 wandelroutes en wij kozen voor de Witsand route van 5,5 km. Hier waren wij de hele middag zoet mee, maar het was geweldig. Elin wilde het eerste stuk zelf lopen, het was vooral veel klimmen en dat ging haar goed af. Onderweg hadden we een mooi uitzicht over de zee en onderaan de berg lag een groep pelsrobben. Vervolgens ging de route over in zandpaden en zaten we meer in duingebied. Het lopen in het mulle zand was best zwaar en onze schoenen zaten helemaal vol met zand. We konden inmiddels niet meer verzwijgen dat er in het gebied reuzensprinkhanen leefden, want elke 5 meter lag of sprong er wel een en vaak zaten ze met 3 op elkaars rug. Elin vond het helemaal niet spannend en riep hard als ze ze had gespot. Ze leken wel een beetje op mama en Jade vond ze, aangezien Jade ook bij Bianca op de rug zat. Jade vond het prima in de rugdrager, een ideale manier om alles te kunnen doen. Aan het einde van de duinen hadden we een geweldig uitzicht over het strand en was de zandhelling heel steil naar beneden. Elin bij Lars over de schouders en samen renden ze naar beneden, Elin onder luid gegiechel. Mooi moment om even lekker te gaan zitten en de kleintjes vermaakten zich goed in het zand. De route terug was echt zo mooi; een rotsachtige route, de berg was bedekt met veel groen en de zee was erg ruig met golven die kletsten op de rotsen. Het was gewoon jammer dat de wandeling voorbij was.

We hebben trouwens nog helemaal niets verteld over onze vierwieler! We zijn de trotse eigenaar van een Toyota Corolla. Het links rijden was wel heel even wennen, in het begin wilden we soms automatisch rechts gaan rijden maar dit leer je snel genoeg af ;). Met de hendel van het knipperlicht hadden we continue bonje, want we deden steeds de ruitenwisser aan als we van baan wilden wisselen. Eind goed, al goed, we rijden inmiddels alsof we altijd al links reden. Zuid-Afrikanen zijn zeer relaxt in het verkeer en omdat het allemaal zo uitgestrekt is, is het nooit druk. Op de vluchtstrook zien we veel wandelaars, lifters en fietsers. Iets dat wij ons in Nederland niet kunnen voorstellen. Ik zou toch niet graag op een vluchtstrook fietsen waar de auto's met 100 km/u langs razen, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld. Zelf kleine kinderen lopen speels langs de weg en er is geen ouder die zich hier druk over maakt. Als navigatie hebben we de app maps.me gedownload en hiermee kunnen via de satelliet van A naar B rijden. Tot nu toe stelt deze app ons absoluut niet teleur. Voor iedereen op reis een aanrader.

De dag na de wandeling bij Robberg stond een tour gepland naar de township van Knysna. Zo zagen we hoe veruit het grootste gedeelte van de bevolking leeft. Houten/golfplaten hutjes wisselden zich af met kleine stenen huisjes. Op het moment dat Nelson Mandela president werd richtte hij een programma op om mensen aan een betere huisvesting te helpen. Mensen die in aanmerking kwamen kregen een stuk grond met een 3-kamer woning, inclusief water en elektra. Onder het bewind van elke president na Mandela werd er steeds iets meer toegevoegd aan de woningen, waardoor de leefsituatie door de jaren heen steeds beter werd. Momenteel is het perceel kleiner dan in de tijd van Nelson Mandela, maar bouwen ze de hoogte in en heeft een gezin een 5-kamerwoning: 2 slaapkamers, badkamer, keuken en woonkamer. De kosten voor de woning zijn enkel de rekening voor water en elektra verbruik. We bezochten een lokale schoenmaker, die oorspronkelijk uit Nigeria kwam en naar Zuid-Afrika kwam voor een betere toekomst. Daarna bezochten we een kinderdagverblijf. De kindjes zongen ons luid toe en Jade en Elin hadden veel bekijks, wat ze een tikkeltje verlegen maakte. Vooral Jade werd eens flink in haar wangetjes geknepen. Bij de babygroep wierpen we een blik in de slaapkamer, waar 2 baby's 1 bedje deelden. Elke ouder ontvangt maandelijks per kind een bedrag vanuit de overheid, hiervan kunnen ze hun kind bijvoorbeeld naar het kinderdagverblijf laten gaan en nadat een kind leerplicht heeft wordt hiermee het schoolgeld betaald. Als laatste bezochten we de lokale supermarkt. Het was zeer indrukwekkend en gelijktijdig voelde het ook wel raar om een toer te doen door de township. Het laatste omdat wij eigenlijk met grote ogen kijken naar iets wat voor deze mensen zo gewoon is, hun manier van leven. Je merkte dat er zeker betere voorzieningen komen, maar tegelijkertijd lijk je 100 jaar terug in de tijd te gaan, is de werkloosheid groot en heerst er op veel plekken TBC en HIV. We zijn na de toer rechtstreeks doorgereden naar Knysna Heads, waar wij heerlijk geluncht hebben bij East Head Café. Hier hadden wij zicht op een idyllische baai, genoten wij van lekker koffie en konden de meiden heerlijk spelen in de speelhoek. Echt een heel fijn plekje.

Op de laatste dag bij Africamps was het bewolkt en zijn wij richtig Tsitsikamma NP gereden. Het was niet gratis om binnen te komen, maar wij begrepen dat wij echt de "Mouth Trail" moesten lopen, waarbij je uitkomt bij de suspension bridge: een houten hangbrug over een uitmonding van de zee. De wandeling duurde ongeveer een uurtje, maar nadat wij de wandeling hadden gemaakt bij het Robberg natuurreservaat viel het ons toch eigenlijk behoorlijk tegen. De omgeving van Tsitsikamma is verder echt adembenemend en we zagen berglandschap met veel naaldbomen. Heel groen allemaal. De bewolking was inmiddels weg getrokken en wij zijn terug gereden naar Plettenberg om nog een paar zonnestralen mee te pikken op het Keurboomstrand. Wij kwamen uit bij een fijne baai omringd met rotsen en de meiden hebben heerlijk gespeeld in het zand. Bij het strand zat ook restaurant Enrico, met een enorm terras en uitzicht op het strand en zee. Hier hebben we gegeten en genoten van de zonsondergang en live muziek. De meisjes vermaakten zich goed met andere kids en de avond ging veel te snel voorbij.

Tijd om weer verder te gaan naar het plaatsje Addo! De rit voerde ons via Port Elizabeth en we kwamen langs de township daar en die was immens groot. Onze gids van Knysna kwam hier oorspronkelijk vandaan en gaf aan dat hier veel criminaliteit was. Circa 90% van de mensen is werkloos. Maar de hoeveelheid afval liet ons echt schrikken, het leek alsof we langs een vuilnisbelt reden en realiseerden ons dat deze mensen tussen al het puin en plastic leven. Schokkend, gewoon om stil van te worden!! Maar ook in Addo zagen we het nodige afval liggen en was de armoede voelbaar. Bij een plaatselijke supermarkt kwamen er al gauw tieners die bedelden. Onze verblijfplaats Chrislin B&B zag er daarentegen wel uit om door een ringetje te halen. We sliepen in een hutje van leem met rieten dak. Het was heerlijk rustig, ruim opgezet en een fijn zwembad. De gemiddelde leeftijd was 60+ en onze meiden hebben tijdens het diner aan iedereen laten weten dat ze er waren. Jade vond het kennelijk nodig om continue te gaan zitten gillen en Elin's volumeknop stond op maximaal. Wij begonnen ons redelijk ongemakkelijk te voelen, aangezien de gemiddelde gasten op fluistertoon tegen elkaar spraken. We zijn zo snel mogelijk het restaurant uitgevlucht, maar kunnen er inmiddels weer om lachen haha. Maar dag 1 op deze locatie was nog niet ten einde.. we lagen heerlijk in bed een boekje te lezen en Bianca dacht ineens een schaduw te zien op het plafond..het leek op een insect dat boven een lampje vliegt. Maar deze schaduw vloog veel sneller en chaotischer..OH MIJN GOD, EEN VLEERMUIS!!!!! Bianca dook onder het dekbed en durfde nauwelijks nog te bewegen, Lars was iets minder onder de indruk. Al snel verdween de vleermuis bij een opening tussen de muur en rieten dak. Bianca besloot in de auto te willen slapen, waarop Lars besloot een van de medewerkers te gaan halen. Uiteindelijk is het gat dichtgemaakt en konden wij gaan slapen. Hij is niet meer terug gekomen overigens..

De volgende dag zijn wij naar Addo Elephant National Park gereden en hebben wij met onze eigen auto rondgereden om dieren te spotten. Het park is in 1931 opgericht om de 11 olifanten te beschermen die nog leefden na een periode van uitroeiing. De olifanten waren gek op sinaasappels en gingen de landerijen op van sinaasappelboeren. Die klaagden hierover, waardoor de uitroeiing begon. Momenteel leven er meer dan 600 olifanten in het park en nog vele andere dieren. Wij vonden het park een heel bijzondere ervaring! Vanuit het dichte struikgewas kwamen ineens 3 olifanten, die op nog geen 2 meter van onze auto voorbij wandelden. Bij de drinkplaats waren een groep antilopen en wat zwijntjes aan het drinken. Op het moment dat wij verder wilden rijden kwamen er een grote groep zebra's aangelopen. Elin en Jade zaten voorin en keken hun ogen uit. Het park is echt prachtig met rode zandpaden en dicht struikgewas. Door het dichte struikgewas is het lastig jagen op dieren, omdat er gewoon nauwelijks ver zicht is. Leeuwen hebben we niet gespot die dag helaas, daarom besloten we om voor de dag erna een toer met gids te boeken. Terug bij onze B&B zijn we nog even lekker het zwembad ingedoken tot groot genoegen van de dames.

De volgende morgen na het ontbijt konden we direct instappen voor de geboekte toer. Omdat we met kinderen waren was het een gesloten auto. Maar wel met ramen tot aan onze voeten en bovenin kon het raam gewoon open (voor de foto's). Zo hadden we uitstekend zicht. We zijn tot het zuidelijke deel van het park gereden en hier leeft een groep van 5 leeuwen samen. De dag ervoor waren we in het Noordelijke deel gebleven en hier leven er maar 2, geen wonder dat we deze niet gevonden hadden. Deze dag hebben we de leeuwen wel gespot met behulp van de gids. De 3 vrouwtjes lagen in de verte te slapen, dit doen ze 20 uur per dag. Plots stond 1 van de vrouwtjes op en begon naar de weg te lopen. De 2 andere vrouwtjes volgden ook al snel. Vanuit het niets doken er 2 mannetjes leeuwen op, met prachtige manen. Wauw, wat zijn ze mooi! Voor we het wisten liepen de leeuwen rond de auto. Wat was dat indrukwekkend! De gids vertelde dat dit niet vaak voorkwam, dus het was onze geluksdag! 1 van de mannetjes leeuwen had een grote wond bij zijn achterpoot, waarschijnlijk door de hoorn van een buffel. Het viel ook op dat de leeuwen trackers om hadden. De gids legde uit dat zij dit hebben, omdat er vlakbij het park ook plaatsen liggen waar mensen wonen. Mocht een leeuw uitbreken, dan kunnen ze hem snel opsporen. In het park zelf gebruiken ze de tracker niet. Verder in het park lag een dode olifant en in de verte zagen we olifanten zijn kant op lopen. De gids vertelde dat de olifanten dit deden om een laatste eer te bewijzen. Inmiddels waren jakhalzen en hyena's zich al te goed aan het doen aan de olifant. Het leek wel alsof we in een aflevering van National Geographic zaten! Echt een bijzonder mooie ervaring.

Morgen trekken wij door naar Oudtshoorn, stay tuned!

Liefs van ons